Alleen die voor een tweede bezoek aan Dahab aan de Egyptische Sinaï-schiereiland Ik had een eenzame diner van hummus en baba ganoush weggespoeld met Egyptische rode wijn in de grote tented geopend eenzijdige cafe door de zee en luisterden naar de golven.
Na de reis er, de bedoeling was om een beetje uitpakken doen voor een vroege nacht. Ik had echter een vriend ontmoet, Hemaid op mijn eerste bezoek en vond mezelf toezending van een SMS-bericht van de slaapverwekkende kussens van het cafe. 'Ik zal er zijn in een uur' was zijn snelle antwoord.
Hij wachtte op mij, geparkeerd in een stoffige zijstraat een paar minuten lopen van het hotel. 'Habibi Marhaba, Ik heb het diner met mijn broer op elf. 'En toegezongen door een lokaal radiostation we overgegaan tot rijden langs de mannen roken in de berm cafes en de mensen lopen naar huis, totdat er geen meer lage witte gebouwen.
We reden en we reden en voor ons de rotsen schitterden wit in de jeeps koplampen. De weg werd hobbeliger en sloten we onze ramen tegen het stof en ik vroeg me af hoe hij zou gaan om me veilig terug te keren naar het hotel voor zijn laat diner met zijn broer. Als de weg niet kon worden aangemerkt als een weg die meer en all round was pikzwart ik durfde te wagen 'we hebben een lange weg komen ..'. 'Denk je dat ik je ontvoeren?'Lachte hij.
Uiteindelijk na het manoeuvreren van een steile helling met een verrassende daling tot aan de zee
aan de ene kant en alarmerend na onze ontvoering gesprek zagen we de lichten van een stilstaande auto. We parkeerden in de buurt.
'Dit is mijn broer Abduallah en deze zijn vriend Zayed, Ik heb vijftien broers '. Twee lachende en vriendelijke mannen gehurkt in hun grijze djellaba op het kiezelstrand door een grote ondiepe pan boven een vuur. Hoewel ik had gegeten (en schuwen vlees) de geur was heerlijk.
Net als de bedoeïenen manier waren er kussens en dekens en thee en het grootste comfort te worden gehouden in deze verlaten afgelegen gebied. Alles was rustig, afgezien van het geluid van de zee en de zachte Arabische geklets van de mensen als ze aten hun maaltijd van krabben gevangen in de baai met tomaten en uien. Ik keek achter me aan de grimmige maanverlichte witte bergen rondom en dan ging op de dekens en kussens en keek naar de zwarte zee shimmer en rimpel met de luminescentie van de maan en de sterren. Een bepaald deel van de zwarte zwarte hemel gaf haar sterren na een paar momenten van gerichte aandacht.
can’t wait for the second part of this adventurous night…
reminds me of a 1976 movie, about this girl called emanuelle, in a trip to egypt…
a forgotten classic of exoticism..
did the other 14 brother join the fun as well?
hope you didn’t get any crabs….
…
…
It wasnt that kind of night Pier!
Sounds like a memorable night – you’re a true adventurer 🙂 Next time you’re in Dahab pop into Dive Urge. It’s a dive centre, vegi friendly and will do you a great banana pancake 🙂 Run by Brit Lynne Gillis and Egyptian husband Helal. Say hello to Lynne from me x http://www.dive-urge.com/who/index.html
Mmm the banana pancake sounds good. I will pop in and say hello Kate
hey. you have a pretty good post there mate.